retuerta

Del latín RETORTUM, participio de RETORQUERE, derivado de TORQUERE, 'torcer'.
Nebrija: Ø
  • 1
    sust. fem.
    Cuerda de distintos hilos y fibras entrelazados.
    Exemples
    • «do la montanya era sobras aspra que por alguno no era guardada, fizo | retuertas | de vimbres saluages, e descolgando se con aquellos, no solamente escaparon antes ahun» [B-ArteCaballería-103r (1430-60)];
      Ampliar
    Distribució  B: 1;
  • 2
    sust. fem.
    Curva que forma un camino torciendo la dirección que traía.
    Exemples
    • «para ella. e faze se en·el canpo alguna abertura, o seno, o | retuerta | , por lo qual acaesçe muchas vezes romper se la batalla. E demas d·» [B-EpítomeGuerra-080v (1470-90)];
      Ampliar
    Distribució  B: 1;
Formes
retuerta (1), retuertas (1);
Variants formals
retuerta (2);
1a. doc. DCECH: Ø (CORDE: 1275)
1a. doc. DICCA-XV 1430-60
Freq. abs. 2
Freq. rel. 0,00895/10.000
Família etimològica
TORQUERE: antorcha, atormentado -a, atormentador -ora, atormentante, atormentar, bistorta, contorcer, destroza, destrozar, destrozo, estorcer, estrujar, extorsión, mastuerzo, nasturcia, retorcer, retorcido -a, retuerta, retuerto -a, torcaza, torcedura, torcer, torceramente, torcido -a, tormenta, tormentador -ora, tormentar, tormento, torquella, tortero, torticeramente, torticero -a, tortuosidad, torzón, troja, trojar, trullo, tuertamente, tuerto -a, turciburci, túrdiga;